Zielone tereny
Historia zapisana
w naturze
Założenie Parkowe
W 1808 roku Książe Sapiecha kupuje majątek Pęcicki. Równocześnie z pracami budowlanymi przy dworze rozpoczęto prace przy założeniu parkowym. Przebudowy na styl krajobrazowy dokonuje znakomity planista Jan Chrystian Schuch (znany z takich realizacji i współrealizacji jak Park Łazienki Królewskie, Wilanów, Dęblin, Mokotów). Planista szanując pierwotną barokową kompozycję założenia wprowadza owalny podjazd, romantyczne elementy krajobrazowe wzbogacone modnymi gatunkami drzew dodaje również galanterii ogrodowej (zegar księżycowy, przebudowa i rozbudowa lodowni, przekształcenie półwyspu na wyspę parkową i dodanie altany na wyspie).
Kolejnej przebudowy a raczej wzbogacenia dokonuje profesor Stefan Celichowski na początku XX wieku. Dodał takie elementy jak grupy i aleje świerkowe oraz kaligraficzne ścieżki podkreślone klombami kwiatowymi.
Na współczesnym wyglądzie parku odcisnęły swoje piętno powojenne pseudo modernizacje i zaniedbania. Z ich efektami nie szczędząc sił i środków walczy Fundacja Dwór Polski.
Park przy Dworze Polskim w Pęcicach kryje w sobie niezwykłą historię rozwoju sztuki ogrodowej zapisaną w drzewach, układzie terenu i reliktach ścieżek.
Początki układu parkowego związane były z pierwotnym dworem i osią północny wschód – południowy zachód. Był to regularny układ podkreślony gęsią stópką (aleje zbiegające się w jednym punkcie) – jeden z elementów barokowej kompozycji parku. Aleje podkreślone były grabami pospolitymi (Carpinus betulus), lipami drobnolistnymi (Tilia cordata) oraz wiązami szypułkowymi (Ulmus laevis). Z czasów pierwotnego założenia pochodzi pomnikowa wyjątkowa lipa drobnolistna (Tilia cordata) o obwodzie 780cm mierzonym w pierśnicy (1,3m od gruntu). Lipa ta została jako jedno z najważniejszych drzew okolicy uwieczniona w herbie gminy Michałowice.
